« انشاءالله ما اندوه دلمان را در وقت مناسب با انتقام از آمریکا و آل سعود برطرف خواهیم ساخت و داغ و حسرت حلاوت این جنایت بزرگ را بر دلشان خواهیم نهاد و با برپایی جشن پیروزی حق بر جنود کفر و نفاق و آزادی کعبه از دست نااهلان و نامحرمان به مسجد الحرام وارد خواهیم شد.»

به گزارش لاتین نیوز به نقل از وبلاگ افاضات عقل کل، این قسمتی از پیام امام خمینی(ره) به مناسبت سالگرد کشتار حجاج ایرانی و غیر ایرانی در مکه مکرمه به دست جنایتکاران سعودی است. امام راحل در وصیت نامه خویش نیز از آل سعود به عنوان « آل سعود خائنین به حرم بزرگ الهی لعنه الله و ملائکته و رسله علیهم» یاد می نمایند.

حال با این توصیفات، آیا لزومی دارد که یکی از اولویت های سیاست خارجه ما بهبود روابط با عربستان سعودی باشد؟ ایران با عربستان اخنلافات مبنایی دارد.  عربستان مروج سلفی گری و وهابیت است و این روزها در وقایع سوریه ؛اوج جنایات تکفیری هایی که از عربستان تغذیه می شوند را شاهد هستیم و می بینیم که چگونه دست حاکمان عربستان به خون شیعیان بحرین نیز آغشته است.

وقتی دو کشور با یکدیگر اختلافات مبنایی داشته باشند روابطشان فقط می تواند در سطح معمول باشد و اگر بخواهند سطح روابطشان را ارتقاء دهند لازمه اش این است که یک طرف یا دو طرف از برخی از اصولشان چشم پوشی کنند.

آیا در زمانی که بعضی مسئولین ؛سطح روابط با عربستان را ارتقاء بخشیده بودند و حتی به سوار شدن ملک عبدالله در ماشینشان می بالیدند ما توانستیم به احقاق حقوق شیعیان عربستان اقدام نماییم ؟ آیا روابط نزدیک برخی مسئولین ایرانی با مسئولین عربستانی تاثیری جدی بر نوع برخورد با زائران ایرانی داشت؟

در حالی که عربستان در دشمنی با ایران تا آنجا پیش رفته است که براساس اسناد منتشر شده از ویکی لیکس ، پادشاه عربستان چند سال پیش از ریان کروکر سفیر آمریکا در عراق و ژنرال پترائوس خواسته بود که با حمله به ایران « سر افعی را قطع کنید»

و جالب اینجاست کسانی که مدافع روابط نزدیک با عربستان هستند در مقابل ؛بهبود و توسعه روابط با کشورهای آمریکای جنوبی را هزینه ساز و غیر منطقی می دانند. اما آیا کشورهای آمریکای جنوبی که طعم استعمار را چشیده اند و عموما روحیه ی استکبارستیزی دارند به انقلاب ایران نزدیکترند یا آل سعود که جیره خوار و هم پیمان آمریکا هستند؟

آیا حمایت و ایجاد ارتباط با مستضعفین جهانی که از اصول انقلاب امام(ره) است با بهبود روابط با کشورهای آمریکای لاتین سازگارتر است یا با بهبود روابط با حکومت وهابی عربستان؟

آیا توسعه روابط با کشورهای آمریکای جنوبی که زمانی حیاط خلوت آمریکا محسوب می شدند و نفوذ ایران در آنجا مایه ی خشم سران ایالات متحده شده بود به طوری که آن را تهدیدی جدی برای امنیت ملی آمریکا قلمداد می کردند و حتی برخی ، برقراری پرواز بین ایران و ونزوئلا را پرواز وحشت نامیدند بر نقش موثر ایران می افزاید و قدرت چانه زنی ما را در مذاکرات احتمالی بالا می برد یا بهبود روابط با آل سعود که دست نشانده ی آمریکاست؟ 

آیا کشوری مثل ونزوئلا در آمریکای لاتین که در جریان جنگ 22 روزه غزه ؛سفیر اسرائیل را اخراج کرد به آرمان های انقلاب ما نزدیکتر است یا عربستان که در جنگ 33 روزه از هیچ تلاشی برای نابودی حزب الله لبنان مضایقه نکرد؟

مسئولان سیاست خارجه باید پاسخ دهند که بر طبق اصول و آرمان های امام خمینی (ره) اولویت سیاست خارجه ما باید چگونه باشد؟